موبایل برای تو

در تربت امام حسین (ع) شفای تمام دردهاست مگر مرگ حتمی، با چند شرط:

الف: اعتقاد به شفاء بودن تربت داشته باشد و به قصد شفاء بخورد « و من اکله لشهوه لم یکن فیه شفاء » در روایتی فرمودند: والله هرکس اعتقاد داشته باشد که به او نفع می بخشد البته منتفع می شود.

ب: بیمار در آستانه اجل حتمی نباشد چون اجل حتمی علاج پذیر نیست.

ج: تربت را با وضو بردارد.

د: با دو انگشت بردارد.

ه: به اندازه نخود، یا بلکه به قدر عدس مصرف کند نه بیشتر.

و: آن را ببوسد و بر دیدگانش بگذارد.

ز: در وقت خوردن یا خورانیدن بگوید: بسم الله و بالله اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من کل داء انک علی کل شی قدیر.

ح: آن را سبک نشمارد، در ظروف یا مکانهای نامناسب نگذارد، خیلی دست بر آن نمالد یا جایی که زیاد دست مالی می شود نگذارد.

ط: فاصله ی تربتی که برای شفاء استفاده می کنند از قبر مطهر تا چهار میل باشد نه بیشتر. و هر چه به قبر شریف نزدیکتر باشد بهتر است.

ی: خوب است تربت را در دهان بگذارد و بعد جرعه ای آب بخورد و بگوید: اللهم اجعله رزقاً واسعا و علماً نـافـعاً و  شفاء من کل داء و سقم.